Τα pincher!Σκυλιά για σπίτι αλλά και φύλακες.

Τα pincher ή αλλιώς mini pincher είναι μικρόσωμα σκυλιά που πρωτοεμφανίστηκαν στη Γερμανία απ' όπου και κατάγονται.Τα μικρά αφτά σκυλιά είναι γνωστά και σαν "king of toy dogs" δηλαδή "βασιλιά των παιχνιδιών".Στην αρχή τα χρησιμοποίησαν για να κυνηγούν ποντίκια αλλά απαρνήθηκε τον ρόλο του κυνηγού και πήρε θέσει στα σπίτια σπίτια μας.

Το pincher είναι ένας μικρόσωμος σκύλος,με συμπαγές μυώδες κορμί. Έχει μικρά τετραγωνικά χαρακτηριστικά και όμορφες αναλογίες.Τα μάτια του είναι σκουρόχρωμα,οβάλ σε σχήμα.Τα χρώματα του είναι καστανοκκόκινο καφέ,μαύρο ανοιχτό καφέ ή σοκολατί καφέ.

Ύψος: 25-30 cm για τα αρσενικά και 25-28 cm για τα θηλυκά.

Βάρος: 4-5 kg για τα αρσενικά και 4 kg για τα θηλυκά.

Το Μίνι Πίντσερ είναι ατρόμητο, γεμάτο ζωντάνια και ενέργεια. Είναι δραστήριο και πολύ περίεργο για τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Πάντα σε εγρήγορση και επιφυλακή, σφύζει από ζωή! Κεφάτο και χαρούμενο, με εξαίρετη αίσθηση του χιούμορ. Είναι μοναδικό στο χαρακτήρα και η παρουσία του ιδιαίτερα έντονη!Το Μίνι Πίντσερ, λατρεύει τα παιδιά με την προϋπόθεση ότι έχει μεγαλώσει μαζί τους και του συμπεριφέρονται με σεβασμό και τρυφερότητα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι είναι μικρόσωμος σκύλος και αν και αρκετά ανθεκτικός, εντούτοις το άγριο παιχνίδι και ο συχνά βίαιος χειρισμός από ένα μικρό και ατίθασο παιδί, μπορεί να το τραυματίσει ή να το εκνευρίσει. Από την άλλη βέβαια, μεγαλύτερα παιδιά ή ήρεμα και πειθαρχημένα παιδιά που έχουν μάθει από τους γονείς πως να χειρίζονται ένα σκύλο, μπορούν να δημιουργήσουν μια πραγματικά όμορφη σχέση με το Μίνι Πίντσερ. Εξάλλου, η υπερενεργητικότητά του και η ανάγκη του για παιχνίδι είναι γνωρίσματα όμοια με αυτά ενός μικρού παιδιού και είναι φυσικό να υπάρξει μια...ακαταμάχητη έλξη μεταξύ των δύο.

Είναι περήφανο, με αυτοπεποίθηση και πολύ δυνατό το ένστικτο της προστασίας. Γαβγίζει πάρα πολύ και αποτελεί τον ιδανικό σκύλο για «προειδοποιητική φύλαξη» μια και έχει την τάση να γαβγίζει μανιωδώς μόλις εντοπίσει κάτι που να μοιάζει απειλητικό για την οικογένεια ή το σπίτι του. Το Μίνι Πίντσερ θεωρείται δικαιολογημένα ένας «μεγάλος σκύλος σε μικρό σώμα». Αυτό βέβαια μπορεί να του προκαλέσει προβλήματα καθώς αγνοώντας το μικρό του μέγεθος και συνεπαρμένο από την τόλμη και το θάρρος που το διακατέχει, μπορεί να αποπειραθεί να επιτεθεί σε μεγαλύτερους σκύλους με αποτέλεσμα να τραυματιστεί.Είναι επιφυλακτικός και ακατάδεκτος με τους ξένους και θα γαβγίσει στους καλεσμένους σας μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι τους εγκρίνετε και ότι δεν απειλούν με οποιοδήποτε τρόπο τους ανθρώπους που αγαπά. Η συμπεριφορά αυτή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποιόν της ανατροφής του Μίνι Πίντσερ και το αν έχει κοινωνικοποιηθεί ή όχι.

Μπορεί να είναι λίγο επιθετικό με άλλους σκύλους, αλλά σε γενικές γραμμές οι σχέσεις του τόσο με σκύλους όσο και με άλλα κατοικίδια είναι καλές. Σημαντικός παράγοντας για μια αρμονική συμβίωση, είναι και πάλι η κοινωνικοποίηση.

Είναι ανεξάρτητο, δυναμικό και μπορεί να γίνει πολύ απαιτητικό, ξεροκέφαλο και πεισματάρικο. Η μικροκαμωμένη εικόνα του, παραπέμπει σε ένα σκύλο ευάλωτο που του αρέσει να τον κρατούν όλη μέρα, να του κάνουν όλα του τα χατίρια και να τον καλομαθαίνουν στο έπακρο. Το Μίνι Πίντσερ δεν είναι τέτοιος σκύλος και αν το παραχαϊδέψετε, να είσαστε σίγουροι ότι θα το εκμεταλλευτεί και θα γίνει ένας τύραννος, κάνοντας τη ζωή σας ανυπόφορη.

Η περιέργειά του για το περιβάλλον του και η ενεργητικότητά του μπορούν να το βάλουν σε μπελάδες. Είναι εφευρετικός σκύλος και έχει χαρακτηριστεί ως ο «Χουντίνι των αποδράσεων» μια και μπορεί να αποδράσει από την αυλή σας, όσο καλά περιφραγμένη κι αν είναι. Το Μίνι Πίντσερ θα βρει τον τρόπο να δραπετεύσει σε μια αναζήτηση για περιπέτειες. Επιπρόσθετα, ενθουσιάζεται με νέα αντικείμενα και παιχνίδια και θέλει να τα εξερευνήσει, με κίνδυνο όμως να πνιγεί ή να τραυματιστεί από μικρά ή αιχμηρά αντικείμενα.

Είναι έξυπνο. Αν και πεισματάρικο, εντούτοις μπορεί, αλλά και θέλει να μάθει, συνεπώς εκπαιδεύεται εύκολα αν ο ιδιοκτήτης έχει κάποιες βασικές γνώσεις περί εκπαίδευσης και σωστό χειρισμό. Πολύ πιστό και αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη του, θα εκπλαγείτε με το πόσο γρήγορα μπορεί να μάθει εντολές και να υπακούει σε σας.

ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Το τρίχωμα είναι κοντό και στρωτό, δε μαδάει πολύ και συνεπώς είναι πάρα πολύ εύκολο στην περιποίηση. Περιστασιακό βούρτσισμα είναι ικανοποιητικό.

Το Μίνι Πίντσερ έχει τεράστια αποθέματα ενέργειας και πρέπει να ασκείται αρκετά για να είναι σωματικά και πνευματικά σε φόρμα. Χρειάζεται παιχνίδι, καθημερινές βόλτες και μεγάλη αυλή για να τρέχει και να παίζει.

Είναι δημοφιλής επιλογή για ανθρώπους που ζουν σε διαμέρισμα λόγω του μικρού του μεγέθους. Δεν συνίσταται όμως για διαμέρισμα καθώς είναι πολύ δραστήριο και ζωηρό και μπορεί να γίνει καταστροφικό μέσα στο σπίτι, ιδιαίτερα αν δεν ασκείται όσο πρέπει. Πιθανόν να γαβγίζει υπερβολικά σε μια προσπάθεια να εκτονωθεί, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα με τους γείτονες.

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή όταν η θερμοκρασία είναι χαμηλή, καθώς το τρίχωμα δεν παρέχει σχεδόν καθόλου μόνωση από το κρύο.

Αρέσκεται να... επιτίθεται σε μικρά αντικείμενα και απαιτείται προσοχή καθώς μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό.

Διαλέγετε παιχνίδια που να ικανοποιούν την περιέργειά του. Παιχνίδια που κινούνται ή βγάζουν ήχο θεωρούνται ιδανικά για τη ράτσα αυτή.

Η ενεργητικότητά του, η τάση του για περιπλάνηση και η έμφυτη περιέργειά του για το περιβάλλον του, επιβάλλουν μια καλά περιφραγμένη αυλή. Πάντα να του βάζετε λουρί όταν το παίρνετε βόλτα.

Επιβάλλεται να κοινωνικοποιηθεί από νωρίς με παιδιά και είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να χειρίζονται το ζώο με σεβασμό και τρυφερότητα. Το Μίνι Πίντσερ μπορεί να τραυματιστεί εύκολα και μπορεί να τραυματίσει το παιδί σε μια προσπάθεια να αμυνθεί καθώς δεν είναι ανεκτικό στο σκληρό παιχνίδι που πολλές φορές επιδίδονται τα μικρά και ατίθασα παιδιά.

Η κοινωνικοποίηση με σκύλους και ανθρώπους είναι επίσης σημαντική καθώς ο σκύλος αυτός μπορεί να επιτεθεί σε μεγαλύτερους σκύλους βάζοντας σε κίνδυνο τον εαυτό του.

Είναι... καλοφαγάς και πρέπει να προσεχθεί η ποσότητα και η ποιότητα της τροφής του για να μην γίνει παχύσαρκο.

Το Μίνι Πίντσερ θέλει το χώρο του. Φροντίστε να του παρέχετε ένα ήσυχο και ασφαλές μέρος για ξεκούραση και ύπνο.

Δε χρειάζεται μπάνιο συχνά καθώς αυτό μπορεί να απομακρύνει τα έλαια που εκκρίνονται από το δέρμα και τα οποία είναι απαραίτητα για την καλή κατάσταση του δέρματος και του τριχώματος. Εναλλακτικά, μπορείτε να βρέξετε μια καθαρή πετσέτα με χλιαρό νερό και να τρίψετε το σκύλο. Αυτό είναι αρκετό για να κρατήσει το τρίχωμα καθαρό και σε καλή κατάσταση.

ΥΓΕΙΑ

Το Μίνι Πίντσερ θεωρείται σε γενικές γραμμές πολύ υγιής ράτσα. Πιθανόν να εμφανίσει μετακίνηση της επιγονατίδας (Luxating patella), προβλήματα με τους δίσκους του σπονδύλου (cervical disc) και μια πάθηση η οποία επηρεάζει την άρθρωση του ισχίου (Legg-Calvé-Perthes).

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΖΩΗΣ

14-17 χρόνια.

Σημείωση

Επικρατεί η άποψη ότι το Μίνι Πίντσερ είναι μια μίνι έκδοση του Ντόπερμαν Πίντσερ. Αυτό είναι λάθος. Το Μίνι Πίντσερ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το γνωστό σε όλους μας Ντόπερμαν, αν και μοιάζει τόσο στην εμφάνιση όσο και στο όνομα. Στην πραγματικότητα το Μίνι Πίντσερ προϋπήρχε του Ντόπερμαν. Ο δημιουργός του Ντόπερμαν, Luis Dobermann, ήθελε να φτιάξει ένα σκύλο απομίμηση του Μίνι Πίντσερ, μόνο κατά πολύ μεγαλύτερο.

Το Μίνι Πίντσερ είναι επίσης γνωστό και με την ονομασία Μίνι Ντόπερμαν. Δημιουργούνται συχνά "παρεξηγήσεις" με τις δύο διαφορετικές ονομασίες. Πρόκειται όμως για την ίδια ράτσα.

Μέδουσα (ζώο)

Οι μέδουσες είναι θαλάσσια ασπόνδυλα (Κνιδόζωα) της τάξης των Σκυφόζωων. Πρόκειται για πλαγκτονικούς οργανισμούς, οι οποίοι απαντώνται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Αντιπροσωπεύουν το κυρίαρχο στάδιο του βιολογικού κύκλου των Κοιλεντερωτών, Υδρόζωων (υδρομέδουσες, που έχουν ένα κράσπεδο , που περιβάλλει την κοιλότητα που σχηματίζεται κάτω από την «ομπρέλα» τους) και Σκυφόζωων (που δεν έχουν κράσπεδο)^[1] (σκυφομέδουσες). Ζουν σε ομάδες και το τσίμπημά τους προκαλεί κνησμό και παράλυση της λείας τους. Τρέφονται με μικρά ψάρια και ζωοπλαγκτόν, τα οποία συλλαμβάνουν με τα πλοκάμια τους.
Είναι γνωστότερες με την κοινή ονομασία τσούχτρες.

Ζώα

Τα Ζώα ή Μετάζωα είναι οι ζωντανοί οργανισμοί που αποτελούν ένα από τα τέσσερα βασίλεια των ευκαρυωτικών ζωντανών οργανισμών (Φυτά, Ζώα,Μύκητες και Πρώτιστα). Με τη μελέτη των ζώων ασχολείται η ζωολογία, ενώ με τη μελέτη των φυτών η βοτανική. Στις απλές, κατώτερες μορφές των ζώων και φυτών η διάκριση μεταξύ τους είναι δύσκολη, όμως στους εξελιγμένους ζωντανούς οργανισμούς οι διαφορές μεταξύ ζώων και φυτών είναι περισσότερο εμφανείς και σημαντικές. Οι κυριότερες διαφορές είναι:

• Τα ζώα δε διαθέτουν χλωροφύλλη όπως τα φυτά και δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, να μετατρέψουν δηλ. τις ανόργανες θρεπτικές ουσίες σε οργανικές, όπως κάνουν τα φυτά με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας και της χλωροφύλλης. Τρέφονται με έτοιμες οργανικές ουσίες άλλων οργανισμών.
• Τα κύτταρα του σώματος των ζώων δεν έχουν στερεή κυτταρική μεμβράνη, ενώ των φυτών έχουν.
• Τα ζώα, επειδή τρέφονται με έτοιμες οργανικές ουσίες άλλων οργανισμών, αναγκάζονται να μετακινούνται για να βρουν την τροφή τους και διαθέτουν διάφορα αισθητήρια όργανα, ενώ τα φυτά μένουν ακίνητα. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις στις οποίες παρατηρείται ένα ζώο να μένει ακίνητο (σφουγγάρι) ή ένα φυτό να κινείται (διωναία η μυγοπαγίδα).
• Τα ζώα αφού περάσουν ένα στάδιο αύξησης και ανάπτυξης, σταματούν να αυξάνονται και να αναπτύσσονται, ενώ τα φυτά δε σταματούν να αυξάνονται και να εξελίσσονται μέχρι το θάνατό τους.

Ο αριθμός των διάφορων ειδών των ζώων που υπάρχει στη Γη ξεπερνά το 1.000.000, που ταξινομούνται σε συνομοταξίες, ομοταξίες, τάξεις, οικογένειες, γένη, είδη και φυλές.

Ο Λύκος (Canis lupus) είναι θηλαστικό της τάξης των Σαρκοφάγων (Carnivora). Έχει κοινή καταγωγή με τον σκύλο (Canis lupus familiaris)^[1] και θεωρείται πρόγονος όλων των ειδών σκύλων που υπάρχουν σήμερα. Οι λύκοι ήταν κάποτε άφθονοι και κατοικούσαν στη Βόρεια Αμερική, την Ευρασία και τη Μέση Ανατολή. Σήμερα, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξάπλωση και τη δραστηριότητα του ανθρώπου, που συνεπάγεται την καταστροφή των τόπων διαβίωσης των λύκων αλλά και το εκτεταμένο κυνήγι τους, οι λύκοι υπάρχουν μόνο σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της προηγούμενης ζώνης εξάπλωσής τους.

Όντας είδος κλειδί (keystone species) αποτελεί συστατικό του οικοσυστήματος, στο οποίο τυπικά ανήκει. Η μεγάλη ποικιλία ενδιαιτημάτων τα οποία χρησιμοποιούν οι λύκοι υποδεικνύει την προσαρμοστικότητά τους ως είδος και περιλαμβάνει δάση, βουνά, τούνδρες, τάιγκες και λιβάδια. Αναφέρονται ως απειλούμενο είδος εξαιτίας της δραστικής μείωσης του πληθυσμού του σε διάφορες περιοχές του κόσμου.

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ

Η κουκουβάγια είναι πτηνό της μεγάλης οικογένειας των Γλαυκίδων και συναντάται στο μεγαλύτερο τμήμα της Γης σε περισσότερα από 200 είδη. Είναι ένα μοναχικό, νυχτόβιο αρπακτικό πουλί που δεν μεταναστεύει ποτέ. Έχει οξύτατη ακοή και όραση, χάρη στα μεγάλα αυτιά της και τα μεγάλα στρόγγυλα μάτια της. Διαθέτει ράμφος σαν αυτό τουγερακιού και τρέφεται με μικρά θηλαστικά και έντομα.

Από την αρχαιότητα η κουκουβάγια ταυτιζόταν με τη σοφία. Οι αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Γλαυξ και την θεωρούσαν το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Ενδεικτική της λατρείας των αρχαίων Ελλήνων για το πτηνό αυτό είναι η αναφορά του Αλεξανδρινού λεξικογράφου Ησύχιου, σύμφωνα με την οποία, πριν ξεσπάσει η ναυμαχία της Σαλαμίνας, είχε πετάξει μια κουκουβάγια ως προάγγελος της νίκης των Ελλήνων.

Σκαντζόχοιροι λέγονται τα μικρά αγκαθωτά θηλαστικά της υποοικογένειας των ερινακεϊνών, της οικογένειας των ερινακεϊδών, της τάξης των εντομοφάγων. Υπάρχουν 15 είδη σκαντζόχοιρων σε 4 γένη, που συναντώνται στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και τη Νέα Ζηλανδία (όπου έχουν εισαχθεί).

Εξωτερική περιγραφή

Οι σκαντζόχοιροι ξεχωρίζουν εύκολα από τα αγκάθια τους, που έχουν μήκος περίπου 2 εκατοστά και χρώμα απαλό κίτρινο με ραβδώσεις. Πρόκειται για τρίχες που έχουν γίνει σκληρές με κερατίνη. Τα αγκάθια αυτά δεν έχουν δηλητήριο και, αντίθετα με αυτά του αμερικανικού αναρριχητή ακανθόχοιρου (porcupine), μπορούν εύκολα να αφαιρεθούν από το ζώο. Καθώς ο σκαντζόχοιρος μεγαλώνει, κατά το πρώτο έτος της ηλικίας του, χάνει τα απαλά αγκάθια που είχε κατά τη γέννησή του και τα αντικαθιστά με μεγαλύτερα και σκληρότερα. Τα αγκάθια τα χάνει και από στρες ή ασθένεια.

Ο λαιμός, το πρόσωπο και η κοιλιά του σκαντζόχοιρου καλύπτονται από μαλακές τρίχες που έχουν χρώμα κιτρινωπό ή λευκωπό. Τα πόδια του έχουν δάχτυλα που καταλήγουν σε νύχια δυνατά και γαμψά. Το θηλυκό είναι λίγο πιο παχύ και πιο μακρύ από το αρσενικό και έχει πιο μακρύ ρύγχος (φυλετικός διμορφισμός). Οι σκαντζόχοιροι συνδέονται με τους ασπάλακες και άλλα εντομοφάγα, όπως οι μυγαλές, οι σωληνόδοντες και το deinogalerix το οποίο έχει εξαφανιστεί.

[Επεξεργασία]Συμπεριφορά/εχθροί

Όλοι οι σκαντζόχοιροι μπορούν να τυλιχτούν σε σφιχτή μπάλα, και με τη βοήθεια υποδόριων μυών να κάνουν τα αγκάθια τους να πεταχτούν προς τα έξω. Πάντως, η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου προστασίας εξαρτάται από τον αριθμό των αγκαθιών, και καθώς μερικοί σκαντζόχοιροι της ερήμου έχουν εξελιχθεί ώστε να μεταφέρουν λιγότερο βάρος, είναι πιθανότερο να προσπαθήσουν να διαφύγουν τρέχοντας ή ακόμα και να επιτεθούν στον εισβολέα, τρυπώντας τον με τα αγκάθια τους, και ν' αφήσουν τη μέθοδο της μπάλας ως τελευταία λύση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν διαφορετικοί εχθροί για διαφορετικά είδη: ενώ οι σκαντζόχοιροι του δάσους έχουν σχετικά λίγους εχθρούς, κυρίως πουλιά και ειδικότερα κουκουβάγιες, αλλά και νυφίτσες και σκύλους και φίδια, τα μικρότερα είδη όπως ο μακρώτις σκαντζόχοιρος έχουν ως επιπλέον εχθρούς τις αλεπούδες, τους λύκους και τις μαγκούστες.

Όλοι οι σκαντζόχοιροι είναι βασικά νυκτόβιοι, παρότι διάφορα είδη μπορεί να βγαίνουν και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για ένα μεγάλο διάστημα της ημέρας ο σκαντζόχοιρος κοιμάται, είτε κάτω από κάποιο βράχο ή θάμνο ή σε μια τρύπα στο χώμα. Μερικά είδη μπορεί να έχουν διαφορετικές συνήθειες, αλλά οι περισσότεροι σκαντζόχοιροι σκάβουν καταφύγια στο χώμα.

Όλοι οι άγριοι σκαντζόχοιροι μπορούν να πέσουν σε χειμέρια νάρκη, αν και δεν το κάνουν όλοι. Το αν θα το κάνουν εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την αφθονία του φαγητού και το είδος τους. Η διαδικασία έχει ως εξής: Το φθινόπωρο, στρώνουν μια φωλιά με βρύα και φύλλα κάτω από ένα δένδρο και πέφτουν σε χειμερία νάρκη, που διαρκεί ως το Μάρτιο ή τον Απρίλιο. Η θερμοκρασία του σώματος τους στην περίοδο αυτή πέφτει στους 5,5 βαθμούς C.

Οι σκαντζόχοιροι βγάζουν διάφορες φωνές, και δεν επικοινωνούν μόνο με γρυλλίσματα και ρουθουνίσματα, αλλά και με δυνατά τσιρίγματα (ανάλογα με το είδος).

[Επεξεργασία]Τι τρώειΠαρότι ανήκει στην οικογένεια των εντομοφάγων, ο σκαντζόχοιρος είναι σχεδόν παμφάγος. Τρώει έντομα, σαλιγκάρια, βατράχια, αυγά, φίδια, κουφάρια, μανιτάρια, χόρτα, ρίζες, μούρα, πεπόνια και καρπούζια. Ο αφγανικός σκαντζόχοιρος, όταν ξυπνάει από τη χειμέρια νάρκη τρέφεται βασικά με μούρα. Περιστασιακά έχουν ειδωθεί σκαντζόχοιροι να ψάχνουν για σκουλίκια μετά τη βροχή. Παρότι οι σκαντζόχοιροι του δάσους, οι πιο γνωστοί στους Ευρωπαίους, είναι κυρίως εντομοφάγοι, αυτό δεν ισχύει απαραίτητα για τα άλλα είδη.

Σε περιοχές όπου ζουν άγριοι σκαντζόχοιροι, συχνά τους καλοδέχονται στους κήπους ως φυσικά παρασιτοκτόνα. Πολλοί άνθρωποι αφήνουν έξω φαγητό για να τους δελεάσουν. Παρότι οι σκαντζόχοιροι παρουσιάζουν δυσανεξία στη λακτόζη, τρώνε με όρεξη τυρί, γάλα και γενικότερα γαλακτοκομικά προϊόντα, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν. Ο αφρικανικός πυγμαίος σκαντζόχοιρος πάντως μπορεί να φάει μια μικρή μερίδα τυριού κότατζ ως συμπλήρωμα στο διαιτολόγιό του. Οι γατοτροφές και σκυλοτροφές είναι καλύτερες από τα γαλακτοκομικά (για τον σκαντζόχοιρο), αλλά συχνά έχουν και οι δυο πολύ υψηλό ποσοστό λιπαρών και πολύ χαμηλό ποσοστό πρωτεινών. Είναι καλύτερα να αφήνουμε στον σκαντζόχοιρο μια μικρή λιχουδιά, ώστε να του μένει πολλή όρεξη για τα παράσιτα του κήπου.

[Επεξεργασία]Αναπαραγωγή και διάρκεια ζωής

Ανάλογα με το είδος, η περίοδος κύησης είναι 40-58 ημέρες. Στην αρχή του καλοκαιριού, το θηλυκό γεννά 3-6 μικρά (3-4 γεννούν τα μικρά είδη, και 5-6 τα μεγαλύτερα). Τα μικρά έχουν μέγεθος 6 εκατοστά, το χρώμα τους είναι λευκό γκριζωπό και τα αγκάθια τους είναι κοντά και μαλακά. Θηλάζουν ένα μήνα και ωριμάζουν σε μερικές εβδομάδες, αφού μάθουν να αναζητούν την τροφή τους μαζί με τη μητέρα τους. Όπως συμβαίνει σε πολλά ζώα, δεν είναι ασυνήθιστο ένας αρσενικός σκαντζόχοιρος να σκοτώνει τα νεογέννητα αρσενικά.

Υπάρχει κίνδυνος ο αρσενικός να τρυπηθεί από τα αγκάθια του θηλυκού κατά το ζευγάρωμα. Γι' αυτό το πέος του σκαντζόχοιρου είναι κοντά στο κέντρο της κοιλιάς του (συχνά φαίνεται σαν αφαλός) και το θηλυκό μπορεί να τυλίγει προς τα πάνω την ουρά του μέχρι που ο κόλπος του εξέχει από το υπόλοιπο σώμα του. Έτσι το αρσενικό δεν χρειάζεται να ανέβει τελείως πάνω στο θηλυκό όταν ζευγαρώνουν.

Οι σκαντζόχοιροι έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής σχετικά με το μέγεθός τους (ένα ποντίκι ζει 2 έτη και ένας μεγάλος αρουραίος 3-5 έτη). Τα μεγαλόσωμα είδη σκαντζόχοιρου ζουν 4-7 χρόνια ελεύθερα (μερικά έχουν αναφερθεί ότι ζουν έως και 16 χρόνια). Τα μικρόσωμα είδη ζουν ελεύθερα 2-4 χρόνια και 4-7 χρόνια σε αιχμαλωσία. Στην αιχμαλωσία ζουν περισσότερο επειδή δεν υπάρχουν εχθροί και η δίαιτα είναι ελεγχόμενη.

[Επεξεργασία]Οικόσιτοι σκαντζόχοιροια πιο συνηθισμένα είδη οικόσιτου σκαντζόχοιρου είναι υβρίδια του σκαντζόχοιρου με τη λευκή κοιλιά, ή με τα τέσσερα δάχτυλα (Atelerix albiventris) και του αλγερινού σκαντζόχοιρου (A. algirus). Αυτός είναι μικρότερος από τον ευρωπαϊκό σκαντζόχοιρο, κι έτσι μερικές φορές αποκαλείται αφρικανικός πυγμαίος σκαντζόχοιρος. Άλλα είδη που γίνονται κατοικίδια είναι ο αιγυπτιακός μακρώτις σκαντζόχοιρος (Hemiechinus auritus auritus) και ο ινδικός μακρώτις σκαντζόχοιρος (H. collaris).

Τα τρία αυτά είδη προτιμούν το θερμό κλίμα (μέση θερμοκρασία πάνω από 22 °C / 72 °F) και δεν πέφτουν σε χειμέρια νάρκη. Σε μερικές πολιτείες των ΗΠΑ και κάποιες κοινότητες του Καναδά, είναι παράνομο να έχει κανείς σκαντζόχοιρους για κατοικίδια. Τέτοιοι περιορισμοί δεν υπάρχουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Η αγορά κατοικίδιων σκαντζόχοιρων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Πάντως είναι δύσκολο να έχει κανείς οικόσιτους σκαντζόχοιρους, γιατί παρουσιάζουν μικρή αντίσταση στις αλλαγές κλίματος και θερμοκρασίας και δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα σε κλειστό περιβάλλον.

[Επεξεργασία]Έλεγχος παρασίτωνΟι σκαντζόχοιροι λειτουργούν ως ισχυρό παρασιτοκτόνο, καθώς ένας μόνο σκαντζόχοιρος μπορεί να κρατήσει ένα μέσου μεγέθους κήπο καθαρό από παράσιτα, τρώγοντας μέχρι και 200 γραμμάρια εντόμων κάθε βράδυ. Γι' αυτό, συνηθίζεται στην Αγγλία να προσπαθούν οι άνθρωποι να προσελκύσουν σκαντζόχοιρους στους κήπους τους με λιχουδιές και τρύπες στους φράχτες τους.

Ένα σχετικό πρόβλημα είναι η χρήση χημικών παρασιτοκτόνων. Ενώ ο σκαντζόχοιρος έχει ανοσία στα περισσότερα δηλητήρια, αυτή η ανοσία σταματά όταν χωνεύει έντομα που είναι γεμάτα δηλητήριο. Αυτό προκαλεί πολλούς θανάτους σκαντζόχοιρων, καθώς οι κατοικίδιοι τρώνε συχνά στα σπίτια τους δηλητηριασμένα έντομα. Στις περιοχές όπου οι σκαντζόχοιροι έχουν εισαχθεί, όπως η Νέα Ζηλανδία και τα νησιά της Σκωτίας, ο ίδιος ο σκαντζόχοιρος έχει γίνει ένα παράσιτο. Στη Νέα Ζηλανδία προκαλεί τεράστια ζημιά στα γηγενή είδη, στα οποία περιλαμβάνονται έντομα, σαλιγκάρια και πουλιά που φτιάχνουν τις φωλιές τους στο έδαφος. Λόγω υπερπληθυσμού, σκοτώνει περισσότερα έντομα από το επιθυμητό και επεκτείνει τη δίαιτά του σε σαλιγκάρια, σκουλήκια και αυγά καλοβατικών πτηνών.

[Επεξεργασία]Ασθένειες των σκαντζόχοιρων

Υπάρχουν πολλές ασθένειες που είναι κοινές στους σκαντζόχοιρους, και συχνά είναι θανατηφόρες, όπως καρκίνος, ασθένειες του ήπατος, καρδιαγγειακές ασθένειες, και σύνδρομο του τρεμουλιαστού σκαντζόχοιρου (wobbly hedgehog syndrome).

Ο καρκίνος στους σκαντζόχοιρους ξεκινά από τα οστά κι επεκτείνεται στα όργανα, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στους ανθρώπους. Οι ηπατικές και καρδιαγγειακές ασθένειες θεωρείται ότι προέρχονται από την κακή διατροφή: ο μεταβολισμός του σκαντζόχοιρου είναι σχεδιασμένος για έντομα, που έχουν λίγο λίπος και πολλές πρωτείνες, και η διατροφή με άλλες τροφές οδηγεί σε παχυσαρκία.

Το σύνδρομο του τρεμουλιαστού σκαντζόχοιρου μοιάζει με την σκλήρυνση κατά πλάκας που εμφανίζουν οι άνθρωποι. Ο σκαντζόχοιρος χάνει σιγά-σιγά τον έλεγχο των μυών του, και όταν προσπαθεί να σταθεί ακίνητος, τρέμει. Σιγά-σιγά χάνει τον έλεγχο των πνευμόνων και της καρδιάς του. Η βιταμίνη Ε καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου, αλλά το αποτέλεσμα είναι παροδικό και απαιτείται όλο και μεγαλύτερη δόση.

[Επεξεργασία]Ανθρώπινη επιρροή

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα μικρά θηλαστικά που ζουν κοντά σε ανθρώπους, τα αυτοκίνητα αποτελούν σοβαρή απειλή για τους σκαντζόχοιρους. Πολλές φορές τους πατούν ενώ εκείνοι προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο.

Άλλη συνηθισμένη πηγή θανάσιμου κινδύνου που προέρχεται από τον άνθρωπο είναι τα εντομοκτόνα. Οι σκαντζόχοιροι που τρώνε έντομα γεμάτα εντομοκτόνο παρουσιάζουν πεπτικά προβλήματα και τελικά πεθαίνουν.

Οι σκαντζόχοιροι αποτελούν πηγή τροφής σε πολλές κουλτούρες. Μια συνηθισμένη συνταγή που συνήθως αποδίδεται στους Ρομά (τσιγγάνους) είναι ο σκαντζόχοιρος ψητός σε πηλό.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα οι σκαντζόχοιροι θεωρούνταν πηγή τροφής. Υπάρχουν πολλές συνταγές για κρέας σκαντζόχοιρου από την εποχή εκείνη